در مناطق سردسیر، سازه‌های بتنی مرتباً در معرض چرخه‌های یخ‌زدگی و ذوب قرار می‌گیرند. وقتی آب در خلل و فرج بتن یخ می‌زند، انبساط آن فشار داخلی قابل‌توجهی ایجاد می‌کند که ممکن است منجر به ترک، پوسته‌شدگی و کاهش دوام سازه شود.در مناطقی مثل اردبیل، کردستان، آذربایجان‌ها، همدان، کوهستان‌­ها و پروژه‌های شمالی، این پدیده یکی از

بتن‌ریزی در هوای سرد یکی از چالش‌برانگیزترین مراحل اجرای سازه‌های بتنی است. کاهش دما می‌تواند فرآیند هیدراسیون سیمان را کند کند و اگر آب اختلاط یخ بزند، ترک‌خوردگی، افت مقاومت و حتی آسیب کامل سازه را به همراه دارد. به همین دلیل، محافظت از بتن در برابر سرما نه تنها یک اقدام احتیاطی، بلکه یک ضرورت فنی برای تضمین دوام و کیفیت نهایی است.

در چند سال اخیر، استفاده از چسب‌های کاشی مدرن به‌سرعت جای ملات‌های سنتی سیمان و ماسه را گرفته است. این چسب‌ها ترکیبی هوشمند از سیمان پرتلند، افزودنی‌های معدنی و پلیمرهای تقویت‌کننده هستند که امکان نصب سریع‌تر، تمیزتر و بادوام‌تر کاشی را فراهم می‌کنند.

در حالی که در روش سنتی اتصال کاشی از طریق جذب آب و خشک‌شدن ملات ایجاد می‌شد، کاشی‌های جدید (به‌ویژه پرسلانی‌ها) تقریباً هیچ آبی جذب نمی‌کنند. به همین دلیل، ملات‌های سنتی دیگر کارایی لازم را ندارند و تنها چسب‌های پلیمری اصلاح‌شده می‌توانند اتصال شیمیایی و فیزیکی قدرتمند ایجاد کنند.

در دماهای پایین، واکنش هیدراسیون سیمان کند می‌شود و اگر آب اختلاط یخ بزند، بتن پیش از رسیدن به مقاومت اولیه ممکن است دچار آسیب شده یا خواص نهایی‌اش کاهش یابد. بنابراین استفاده از افزودنی‌های مناسب برای حفظ روند هیدراسیون و جلوگیری از یخ‌زدگی، یکی از نکات کلیدی در بتن‌ریزی سرد است.

دوام بتن، یکی از شاخص‌های اصلی در کیفیت سازه‌های بتنی است. بسیاری از خرابی‌ها، خوردگی‌ها و ترک‌های زودرس ناشی از بی‌توجهی به شرایط محیطی محل پروژه هستند.
آیین‌نامه بتن ایران (آبا) در ویرایش جدید خود، برای پیشگیری از این مشکلات، دسته‌بندی دقیقی از محیط‌های مهاجم ارائه کرده که با عنوان رده‌های شرایط محیطی یا Exposure Classes شناخته می‌شود.

نفوذ آب به سازه‌ها یکی از مهم‌ترین چالش‌های مهندسی عمران است. در حالی‌که بسیاری از راهکارهای آب‌بندی برای فشار مثبت طراحی می‌شوند (مثل آب‌بندی استخرها)، بخش عمده‌ای از مشکلات در فشار منفی آب رخ می‌دهد.